Libros

Arquímides el despistado.

Andrea era un neno moi curioso, gustáballe facerlle preguntas aos seus avós e que estes lle contaran historias. Un día a súa avoa, Adelina,  faloulle de Arquímides e Andrea interesouse por saber máis sobre él preguntandolle historias sobre eeste ao seu avo, Nicola

Arquímides, aínda que tivera pinta de pasarse o día nas nubes e non prestarlle atención a nada, non tiña un só pelo de tonto na súa xigantesca barba. Pasou a vida inventando e descubrindo. Construíu un planetario onde se via mover o Sol, a Lúa e os planetas. Era un xenio das matamáticas, foi un dos primeiros detectives da antigüidade e podía mover un barcocoa forza dunha man.  Para defender a súa cidade dun exército só empregou uns espellos. Gustáballe gastar bromas aos seus amigos e inventar adivinanzas. Cando dixo “Dádeme unha palanca e moverei o mundo” moitos botáronse a temblar e ninguén quixo deixarlle unha.   

Las cosas que no nos dijimos

 Catro días antes da súa voda, Julia recibe unha chamada 

do secretario persoal de Anthony Walsh. Walsh é un brillante home de negocios, pero sempre foi para Julia un pai ausente, e agora levan máis dun ano sen verse. Como Julia imaxinaba, non poderá asistir á voda. Pero esta vez ten unha escusa incontestable: morreu.                              



 Ao día seguinte do enterro, Julia recibe un estraño paquete e descobre que o seu pai reservoulle unha última sorpresa, a máis estraña e rocambolesca que se poida imaxinar.Grazas a ela, Julia embarcarase na viaxe máis extraordinaria da súa vida.Unha viaxe que a levará a descubrir un pasado inesperado e permitiralle coñecer a ese home que foi o seu pai, co que quedaron tantas cousas que dicir.

O neno co pixama a raias

A historia contaa Bruno, o fillo de nove anos dun militar de alto rango nazi. A súa familia vese obrigada a abandonar Berlín cando ao seu pai destínano para traballar no campo de exterminio de Auschwitz. A familia acepta o cambio con resignación. Desde a fiestra da súa nova habitación Bruno divisa un enreixado tras a cal hai persoas que sempre levan posto un "pixama a raias"; en realidade trátase de xudeus prisioneiros. Explorando os arredores do seu novo fogar, Bruno coñece a través do valo de seguridade do campo a un neno xudeu  chamado Shmuel. Shmuel cóntalle a historia da súa deportación e as terribles condicións da vida no campo. Bruno establece amizade con el e visítalle a miúdo, levándolle comida. Tras diversas peripecias, un día a nai de Bruno convence ao seu esposo, e este decide que o campo non é un lugar adecuado para vivir coa súa familia e toma a decisión de volver a Berlín.

Antes de irse, Bruno visita a Shmuel para despedirse e este cóntalle entre saloucos que non atopa ao seu pai, ante o que Bruno lle promete axudarlle a buscalo. Entra no campoe ponse un uniforme de preso que lle consegue o seu amigo. Non conseguen atopar ao pai de Shmuel e chove, polo que Bruno quere volver a casa. En lugar diso, os gardas do campo obríganlles a entrar xunto a un xentío nun lugar "cálido" e "seguro". A historia finaliza cando os dous nenos agarrados da man entran dentro dunha cámara de gas e morren cos demais presos xudeus.

No epílogo, o pai de Bruno descobre a roupa do seu fillo xunto ao aramado e imaxina o sucedido. Meses máis tarde, os aliados levan aos soldados nazis e o pai de Bruno séguelles sen queixarse porque "xa non lle importa nada o que fagan con el".

¿Por qué a min?

 

O paciente ten un problema e tenta resolvelo, pero ao mesmo tempo quere entender por que. É unha pregunta que pode exporse ante múltiples situacións cotiás. Unha separación traumática, a perda dun fillo novo, un desastre financeiro...

As adversidades afectan á nosa psique e poden sumirnos na tristeza e a incomprensión. Un paso fundamental para superar este estado, máis aló dos tratamentos farmacolóxicos e das terapias profesionais, ou das palabras de consolo que outros poidan ofrecernos, é aprender a enfrontarnos a iso dunha forma afín á nosa forma de ver a vida. Por iso, o libro de Norwood non debe tomarse unicamente como unha obra de autoaxuda. A autora inicia esta coa súa propia experiencia, despois dunha época de éxitos que se estragou en pouco tempo.

 E cóntanos que fixo para superalo, incluíndo un sorprendente achegamento ás paraciencias,  que nunca antes lle interesaron pero que, aínda que non necesariamente dábanlle respostas, si lle permitiron abrir a mente para pensar de forma máis ampla ante o ocorrido.

O Mundo de Sofía

Vou comezar a explicar o meu libro cunha breve introducion a modo de resumo que vos pode ser moi util para entender a obra.

Jostein Gaarder, escritor noruegués, coñecido internacionalmente pola súa novela sobre a historia da filosofía, O mundo de Sofía. O mundo de Sofía, publicada en 1991. Envolta nunha acción que vira ao redor de Sofía, unha nena de catorce anos que de forma misteriosa enfróntase a preguntas existenciais, Gaarder desenvolve unha enxeñosa historia da filosofía, exposta con sinxeleza.
A obra comeza presentando á protagonista, unha moza normal que vai ao Instituto e chámase Sofía Amudsen. Todo comeza cando recibe unha carta cuxo mensaxe é unha breve pregunta:Quen es?. A partir de aí, a Sofía abriránselle as portas do que é o interese polos misterios do universo, ou devandito doutra maneira, a Filosofía, e irá aprendendo máis e máis sobre este tema da man dun enigmático filósofo.
Vou facer un resumo global da obra:
Sofía comezará a recibir correo dirixido a outra persoa, unha tal Hilde Moller que é unha moza como ela, da súa mesma idade.
O curso de Filosofía empeza cun exemplo: todo é un misterio para nós que á vez somos parte do enigma coma se fósemos un bicho que vive na pel do coello branco que saca o prestidigitador do chapeu no medio dun circo, e o filósofo é o que tenta empolicarse no pelo onde lle tocou vivir para tentar ver.
Despois, o curso de Filosofía comeza por onde empezaron os filósofos gregos 600 anos antes de Cristo, pola discusión dos mitos e a procura das leis da Natureza. Os filósofos fiáronse da razón e expuxeron as súas ideas: os presocráticos sobre a natureza, Platón sobre as ideas eternas e sobre o Estado, Aristóteles sobre as distintas ciencias, a lóxica, a ética, etc.
Na etapa seguinte, que abarca desde o s. IV a.C. até o principio da Idade Media, é moi interesante a postura dos cínicos, a verdadeira felicidade é que non me tapes o sol!, e os estoicos como Séneca.
A acción da novela segue avanzando co misterio que para Sofía supón o personaxe do filósofo anónimo, e para descubrilo sae de acampada coa súa amiga Jorunn e entran nunha cabana onde ven un espello e postais dirixidas a Hilde.
O seguinte paso no curso de Filosofía é o cristianismo, que influíu en toda a Idade Media e contribuíu de forma esencial a que sexamos como somos. De aí a cita de Goethe o que non sabe levar a súa contabilidade por espazo de tres mil anos queda como un ignorante. Neste momento a persoa que lle escribe sobre Filosofía entrevístase con ela, é Alberto Knag, e a partir de aquí os dous dialogan. Falan da Idade Media, San Agustín, Tomás de Aquino, etc. que foron os filósofos da igrexa.
No Renacemento, a ciencia enfrontouse coa igrexa: Giordano Bruno, Galileo, Copérnico Igual, por exemplo, que logo Newton ou Darwin.
Descartes no s. XVII volveu empezar a Filosofía pola súa conta.
No s. XVIII o que predominou foi o empirismo: adquirimos as nosas experiencias mediante os sentidos, e esa é a fonte do coñecemento humano (Locke, Hume).

O XARDÍN DO EDÉN
Sofía Amundsen, mozo de 15 anos. Un día, tras chegar do instituto, recolle o correo e ve unha carta dirixida a ela. Na carta soamente viña unha pregunta: Quen es?.
Máis tarde, aparece outra carta igual na que puña:De onde vén o mundo?.
Sofía non fai máis que darlle voltas á cabeza tentando buscar unha resposta para as preguntas, sen conseguir unha solución.
Volve á caixa de correos e ve unha postal de aniversarios que leva os seus acenos, pero non vai dirixida a ela, senón a unha moza chamada Hilde Moller Knag.
 O CHAPEU DE COPA
Á chegada do instituto, Sofía volve a casa e diríxese á caixa de correos, esta vez atopa, entre outras cartas, unha para ela. Nesta carta, a persoa misteriosa, fálalle sobre a Filosofía.
Outro día volve á caixa de correos e descobre outra carta. Na devandita carta exponlle unha nova pregunta: Quen son?. Tamén lle fala sobre os filósofos e sobre o que estes pensan.
Cando a nai de Sofía chega a casa, a moza pregúntalle: Paréceche estraño vivir?. A nai quedou preocupada polo estado de Sofía e até chegou a crer que a moza estaba relacionada coa droga.
OS MITOS
Á mañá seguinte non había nada na caixa de correos, pero despois atopou unha. Comezou a lela. O home misterioso cóntalle onde, cando e como xurdiu a Filosofía. Para explicarlle que quere dicir ter unha visión mítica do mundo, móstralle o mito de Tor. Con este mito deducimos que para toda pregunta, a resposta era sacada dun mito. Os homes crían que os deuses lles salvaban de todo mal, pero sabían que estes non podían salvalos sempre, entón é cando nacen os ritos, para poder encomiar aos deuses e loitar contra as forzas do mal. Tamén lle fala do mito de Trym, que ten que ver co de Tor, pois Trym era o rei dos xigantes ( o malo) e Tor era o deus bo. Este mito cóntase para explicar algo; o que ocorre no mundo dos humanos ten fácil explicación con este mito. Sobre el realizáronse ritos.
Homero e Hesíodo escribiron moitos mitos gregos, moitos deles criticados polos primeiros filósofos gregos.
Para terminar a carta, acláralle que os filósofos perseguen un obxectivo: atopar explicacións naturais para todo fenómeno natural.
Sofía atópalle sentido a todo o que di a carta e comprende que os seres humanos debían atopar explicacións para todos os fenómenos da natureza e entón, nacen os mitos.


Por : Antia Arias Garcia